یک حلقه‌ی گم‌شده در زندگی داشتم که همین چند روز پیش کشف‌ش کردم. "خودمراقبتی". تقریبا تو زندگی خیلی از ماها هست، بهش اهمیتی نمیدیم و تاوقتی بهش رسیدگی نکنیم، احساس خوبی نخواهیم داشت. تصمیم گرفتم هرطور که شده جمعه ها چند ساعت را به خودم اختصاص بدهم و تنها باشم. قسمت "آرامش" روح و جسم‌م به مراقبت بیشتری احتیاج دارد. این مراقبت میتواند " رستوران رفتن باشد، استخر رفتن ، پیاده‌روی، صحبت کردن با یک رفیق، کتاب خواندن، موسیقی گوش دادن ، رانندگی کردن" یا هرکاری که دوست داری باشد.
روزهای شلوغی را سپری میکنم. چند شبی میشود سری به دفتر برنامه‌ریزی‌ام نزدم و کارهایم را ننوشتم. با این حال در رهایی به سر میبرم و سعی میکنم فعلا در ذهن‌م برنامه‌ریزی داشته باشم. از اینکه صبح‌ها مجبورم همراه با صبحانه خوردن با دخترها سیستم بغل دست‌م باشد و نصف حواس‌م اینجا بقیه‌ش آنجا ؛ احساس خوبی ندارم. چند هفته میشود که باهم‌خوانی را شروع کردم. داستان از این قرار است که با مادرها دور هم جمع شدیم و کتاب به بچه‌ها گفتن از بچه‌ها شنیدن را میخوانیم و تمرین میکنیم. امسال هم مثل سه سال گذشته نمیتوانم روزه بگیرم. اما فرصت خوبی پیش آمده تا در مورد این ماه با زینب صحبت کنم و فعالیت‌های مختلفی با هم انجام دهیم.
مستند جالبی پیدا کردم به اسم Headspace Guide to Meditation. از اسمش پیداست ؛ کمک‌تان میکند مراقبه کنید. ذهن‌آگاهی ؛ رهایی ؛ قدردانی و ... اصولی که برای خودمراقبتی لازم داریم و بر هر والدی واجب است آنها را تمرین کند. در لحظه‌های خوشی ؛ غم ؛ لحظه‌هایی که احساسات شدیدی را تجربه میکند. پیشنهاد میکنم اگر به این مباحث علاقه‌مندید حتما ببینید. هیچ‌وقت فکر نمیکردم یک روز بنشینم و مستندهای مراقبه ببینم ! ولی عجیب حس خوبی دارد. آرام شده‌ام. هیولای درون‌م به یک آرامشی رسیده که انگار خیلی وقت است دنبالش میگشته ...
